ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ

Παρακάτω θα επιχειρήσω μια απλουστευμένη συγκριτική ανατομία επίπεδου γουικιπίντια που μετά από ένα απλό σερτς θα μπορούσε να κάνει ο καθένας. Δεν περιέχει όρους ανατομίας οι όποιοι είναι δυσνόητοι σε έμενα που γραφώ και πιθανώς σε εσάς που διαβάζετε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι συγκρίσεις αυτές είναι ανακριβείς. Δεν θα συγκρίνουμε όπως είναι συνηθισμένο δυο οργανισμούς για να αποδείξουμε εξελικτική συγγένεια ενδιάμεσου κρίκου η να καταδιώξουμε κάποια απόδειξη περί ύπαρξης υποτιθεμένης ταξινομικής ομάδας . Θα ισοπεδώσουμε το θεμελιώδες σύστημα κατάταξης των δεινοσαύρων εκ των εσω δηλαδή τις δυο βασικές ομάδες τους στις οποίες κατά τους επιστήμονες πρέπει να εντάσσονται υποχρεωτικά όλα τα ειδή , χωρίς να προτείνουμε κάποιο εναλλακτικό σύστημα . Οι δεινόσαυροι εμφανιστήκαν κάπου στις αρχές με μέσα της τριασσικης περιόδου (για όσους θέλουν να πιστεύουν το επιστημονικά αποδεκτό , δηλαδή εξέλιξη, συστηματική κατάταξη, γεωλογικός χρόνος κ.τ.λ. ). Εφ όσων δεν υπάρχει απόδειξη , είναι καθαρά θέμα πίστης , θα μιλήσω πάνω σε αυτά που πιστεύει και λέει η επιστήμη -σήμερα . Όταν βρίσκεις κάποιο απολίθωμα δεινοσαυροειδες από την εποχή της απαρχής των δεινόσαυρων όπως έγινε και με τον χερερασαυρο , το όποιο δεν πληρεί τις προυποθεσεις ανατομικα για να το ενταξεις στα Σαυρίσχια έναν από τους δυο κλάδους , (γιατί είναι ακόμα πιο δύσκολο να το ένταξεις στα όρνιθίσχια ) τι κάνεις ; το παρουσιάζεις σαν προγονικό . μα δεν ήταν ο χερερασαυρος δεινόσαυρος ; ήταν ; δεν ξέρω , η αλήθεια είναι ότι διατέλεσε και δεινόσαυρος μέχρι που για κάποιο διάστημα θεωρείτο κάτι άλλο , τι ; για έμενα δεν αξίζει να το μάθεις, ιδιαίτερα τώρα που η γουικιπίντια τον μεταχειρίζεται πάλι ως δεινόσαυρο. Τι γίνεται όμως όταν βρίσκεις κάτι που χρονολογείται πολύ αργότερα όταν δεν μπορεί να έχει επιβιώσει τίποτε άλλο μη δεινοσαυροειδες εκτός των δεινόσαυρων (και δεν εννοώ πετούμενα και θαλάσσια ) και δεν μπορεί να μπει στα δυο καλούπια των ήδη γνωστών ομάδων ; Μια μικρή ομάδα δεινόσαυρων που και οι ίδιοι οι παλαιοντολόγοι ονομάζουν παράδοξη είναι οι θεριζηνοσαυροι. Μετά από λίγα μπερδέματα κατέληξαν ότι είναι Σαυρίσχια και μάλιστα Θηριόποδα. Ένα κύριο γνώρισμα των Θηριόποδων εξ' ου και το όνομα είναι τα δυνατά πόδια με τα τρία μεσαία δάχτυλα να είναι προσαρμοσμένα για βάδισμα. Όμως οι θεριζηνοσαυροι βάδιζαν με τα τέσσερα από τα πέντε δάχτυλα του κάθε ποδιού, ο άλλος κλάδος των σαυρισχιων είναι τα Σαυροποδόμορφα εκ τον οποίων η μια από τις δυο υποδιαιρέσεις είναι τα Προσαυρόποδα, εξ αιτίας του μικρού κεφαλιού και του μακριού λαιμού είχε θεωρηθεί ότι ο πρώτος Θεριζινόσαυρος που ανακαλύφθηκε ο Σεγκνοσαυρος συνδέονταν με τα Προσαυρόποδα. Κι όμως οι Θεριζηνόσαυροι είχαν λιγότερα δάχτυλα τα οποία ήταν προορισμένα για βάδισμα και τα μπροστινά άκρα ήταν ανίκανα να υποστηρίξουν τετράποδη στάση εξ αιτίας των μακριών νυχιών και τις ιδιομορφίας του καρπού. έτσι και αλλιώς τα Προσαυρόποδα είναι πλάσματα τις Τριασσικής και οι Θεριζινόσαυροι της Κρητιδικής. Αν δεν υπάρχει συγγένεια μεταξύ αυτών των δυο, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι και αλλά χαρακτηριστικά που έχουν κοινά είναι σύμπτωση ( η κάποιος άγνωστος εξελικτικός μηχανισμός ) κι όμως υπάρχουν χαρακτηριστικά κοινά στα Προσαυρόποδα στους Θεριζινόσαυρους και σε Ορνιθίσχια όπως το μικρό και τριγωνικό κρανίο , τα δόντια προορισμένα για μάσημα φυτών …ο ίδιος ο Bob Bakker είχε προτείνει μια ομάδα δεινόσαυρων τα Φυτοδεινοσαύρια με αυτούς τους αντιπροσώπους η οποία τελικά δεν είχε γενική αποδοχή στο βιβλίο του ‘’the dinosaur heresies ‘’ που θεωρείται η επιτομή της σύγχρονης αντίληψης για τους δεινόσαυρους. Και τώρα το πιο ουσιώδες . η διαφοροποίηση ανάμεσα στις δυο αποδεκτές ομάδες των δεινόσαυρων , επικεντρώνεται στα κόκαλα του ισχίου , δηλαδή αν ο παλαιοντολόγος θέλει να διαπιστώσει αν τω εν λόγο εύρημα είναι Ορνηθίσχιο ή Σαυρίσχιο κοιτάζει αυτά τα κόκκαλα. Παραδόξως οι Θεριζινόσαυροι, Θηριοποδα κατά τους επιστήμονες είναι Σαυρίσχια , μόνο που τα οστά αυτά που θα έπρεπε να ταιριάζουν –όντας σαυρισχια – με την ανατομία των υπολοίπων κλάδων την Θηριόποδων και κατ επέκταση όλων των άλλων Σαυρίσχιων είναι σαν των Ορνιθίσχιων, κι'ομως οι Θεριζηνόσαυροι ήταν καλυμμένοι με πούπουλα όπως τα πουλιά που είναι κατά τους επιστήμονες απόγονοι των Σαυρίσχιων, η μορφή των οστών αυτών στα πουλιά μοιάζει με τα Ορνηθίσχια που εμφανισιακά και στην υπόλοιπη ανατομία δεν τα θυμίζουν, άρα δεν είναι προγονοί τους - κατάγοντα από τα Σαυρίσχια. Χοντρό μπέρδεμα δηλαδή , Και τελικά μετά από όλα αυτά το συμπέρασμα των παλαιοντολόγων με απλά λόγια : το ηβικό οστό που αρχικά ήταν αποκλίνων από το ισχιακό στους πρώτους Δεινοσαύρους και στους προγόνους τους , πήγε πίσω σε ένα σαυρίσχιο ,και βγήκαν τα Ορνηθίσια ενώ στα Σαυρίσχια τα κοκκαλα αυτά δεν άλλαξαν και μετά καθώς βρίσκονταν σε ένα είδος τους (μας διαφεύγει αυτή την στιγμή ποιο αλλά αν το ξεθάψουν θα μας το ανακοινώσουν ) του άρεσε αυτό αυτό που είχαι γινει μία φωρά και το ξανάκανε και έτσι έγιναν οι Σαυρίσχιοι Θεριζινόσαυροι και μετά πήγε πάλι πίσω το ίδιο κόκκαλο σε κάποιο άλλο είδος πάλι σαυρισχιου για να βγουν τα πουλιά .  

                                        ΜΥΘΟΙ , ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ 2

Ένας τρόπος με τον οποίο επιβιώνουν στο σημερινό κατεστημένο του ορθολογισμού  μερικά   μυθολογικά ζώα, είναι με το να έχουν «βαπτιστεί» με το όνομα τους κάποια σύγχρονα - αποδεκτά ως πραγματικά ,με πολύ συνηθισμένη την περίπτωση  να αποδίδεται το όνομα του μυθικού ζώου  στην  επίσημη επιστημονική διάσταση της φύσης του υπαρκτού ζώου  δηλαδή στη διωνυμική ονομασία του ,τη λατινική.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο draco volans μια μικρή σαύρα που ολισθαίνει από δέντρο σε δέντρο, χάρη στην νηκτική μεμβράνη που διαθέτει σε κάθε πλευρό της ανάμεσα στα άκρα της, ενώ πασίγνωστος είναι και ο δρακός του κομοντο. Οι αμφιβιοι τριτωνες εχουν και αυτοι τους μυθικους ονοματοδωτες τους. Ο μικρός ιππόκαμπος έχει και αυτός πάρει το όνομα του από τα συνώνυμα αρχαιοελληνικά μυθολογικά πλάσματα. Η περίεργη αντιλόπη της Αφρικής ,το γκνου ή γουαιλτνεμπιστ έχει ταυτιστεί κατά πολλούς με μία περιγραφή του Πλίνιου για ένα άγνωστο ζώο του Νείλου τον κατοβλέψ. Ο μυρμηγκολεων  παρά την τεραστία διαφορά στο μέγεθος, έχει το ίδιο όνομα με το πλάσμα που περιγράφει ο στραβών αλλά η ονομασία της προνύμφης αυτού  του εντόμου ίσως να μην έχει να κάνει με τον μύθο. Ο βασιλίσκος η μοναδική σαύρα και ερπετό  που είναι  δίποδο όταν περπατάει κυριολεκτικά πάνω στην επιφάνεια του νερού, ονομαστικέ από το μυθολογικό ερπετό και ο μονωδούς ο μονόκερως το ναρβαλ ονομαστικέ έτσι επειδή υπάρχει η πιστή ότι από αυτό το δελφίνι με το ανεπτυγμένο δόντι  προήρθε ο μύθος του μονοκερου όπου το δόντι του έπιανε  στην δύση εξωφρενικές τιμές ως κέρατο.

Ένα από τα ζώα που έδωσε  όνομα  ο Ληναίος  συμφώνα με την συστηματική του κατάταξη, είναι και αυτό της στικτής ύαινας, ( αυτή που ζει στην Αφρική ) , το όνομα που επέλεξε όχι μόνο για το γένος αλλά και για το είδος , ήταν crocuta το όποιο προέρχεται από τους μύθους περί της κροκοτας και της λευκοκροκοτας . Αλλά δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στο εν λόγο  ζώο και στον μύθο. Κατά κάποιο τρόπο δίνεται η εντύπωση πως η επιστήμη κατέρριψε τον μύθο ενώ κάτι τέτοιο δεν έγινε.  Στην ουσία βαφτίζει κάτι που ήταν γνωστό και συνυπήρχε με τον μύθο , με το όνομα του μύθου για να σταματήσει η πληροφορία περί του μύθου στο επιστημονικό και όλα τα υπόλοιπα να ωχριούν. Η επιστήμη οικειοποιήθηκε αυθαίρετα παραδόσεις και σοφία χιλιάδων ετών, έβγαλε ψεύτες και φαντασμένους αρχαίους συγγραφείς ,την εποχή που όλοι υποκλίνονται στο ότι ο τυραννοσαυρος είχε το ίδιο δυνατά χεριά με έναν ενήλικα άντρα.

ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑ







Η παλαιοντολογία όπως διδάσκεται, αυτοδιαφημίζεται , και διαδίδεται μέσω της τέχνης και της ψυχαγωγίας, επιβάλλεται σαν μια αξιόπιστη επιστήμη, και δημιουργεί μια εντύπωση σταθερότητας των θέσεων που αντιπροσωπεύει, γεγονός όμως που όπως θα δούμε με παραδείγματα δεν ισχύει.



 Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της επιστημονικής θεωρίας και της καλλιτεχνικής απεικόνισης του προϊστορικού κόσμου. |Στις παλιές απεικονίσεις δεινόσαυρων οι καλλιτέχνες τους αναπαριστούσαν με μορφή ερπετοειδή ενώ οι σύγχρονες πολλές φορές και με χαρακτηριστικά πτηνών, οι καινούριες σε αντίθεση με τις παλιές είναι μεν πιστές στο πως οι μυς και οι τένοντες περιβάλουν τον σκελετό αλλά μια τέτοια αναπαράσταση θα ήταν σωστή μόνο σε περίπτωση που ο σκελετός ήταν σωστά στημένος, σε παρόμοια περίπτωση όταν ο σκελετός είναι ελλιπής τότε πολλές φορές η ζωγραφιά του δεινοσαύρου που κοιτάζουμε βασίζεται σε συγγενικά είδη για να απεικονίσει πολύ βασικά και λειτουργικά μέλη όπως το κεφάλι ή τα χέρια ενώ πολλές φορές ένα χαρακτηριστικό μερικών δεινόσαυρων καταλήγει να εμφανίζεται σε περισσότερες απεικονίσεις μελών της ομάδας τους ενώ κάτι τέτοιο δεν το υποστηρίζουν ευρήματα. Όταν βρίσκονται τα απολιθώματα, αυτά είναι μπερδεμένα και πολλές φορές σπασμένα. Όπως έχει αποδειχτεί από πολλές μετακινήσεις στα διαγράμματα κατάταξης και επαναπροσδιορισμούς στην γεωγραφική κατανομή και αλλαγές στα ονόματα τους και μεταφορά ευρημάτων από το ένα είδος στο άλλο και γενικά ο κανόνας να είναι να έχουμε να κάνουμε με μη κατατοπιστικό αρκετά υλικό, φαίνεται ότι οι παλαιοντολόγοι αντί να κάνουν μια καλή ταφονομια και καταλογογράφηση των ευρημάτων, επιδίδονται σε μια αχαλίνωτη συμπερασματολογια με σκοπό να αποδώσουν στον τομέα τους απαντήσεις ,το ίδιο έγκυρες με αυτές των εφάμιλλων επιστήμων της παλαιοντολογίας.


Τα ζώα που έχουν απολιθωθεί και αριθμούν το δυναμικό του αρχείο των απολιθωμάτων αυξομειώνεται συνεχώς , καθώς αυτά από δεινόσαυροι γίνονται ψάρια η από χελώνες δεινόσαυροι , αλλάζοντας την εικόνα ενός έτσι και αλλιώς ελλιπούς προϊστορικού φανταστικού κόσμου που αποδίδεται, μέσω θεωριών περί μορφής και συμπεριφορών και αλληλεπιδράσεων που αλλάζουν όταν θα το αποφασίσει η είσπραξη της έκδοσης ενός ‘’ριζοσπαστικού ‘’ βιβλίου με ‘’ριζοσπαστικές’’ θεωρίες που επιβάλλονται στις μάζες σαν αλάνθαστος κανόνας για κάτι που κάνεις δεν ήταν εκεί να το δει ,και που στην ουσία δεν εξυπηρετούν τον σκοπό της σύλληψης της αληθείας αλλά την δικαιολόγηση των απολιθωμάτων που είναι αιρετικά και που από εκεί και έπειτα ( εφόσον η θεωρία έπιασε τόπο ) μπορούν να εμφανίζονται κατά συρροή και να μην προβληματίζουν.
. Ο πρώτος δεινόσαυρος, που βρέθηκε ποτέ δεν είναι άλλος από τον Ιγκουανόδωντα ο οποίος ανακαλύφθηκε από τον Βρετανό γεωλόγο Gideon Mantell. Ένας από τους πρώτους ελλιπείς σκελετούς που βρέθηκε στο Μειντστόουν στο Κεντ της Βρετανίας, περιείχε το πιο ιδιόρρυθμο χαρακτηριστικό της ανατομίας του τον αγκαθωτό αντίχειρα ,το γεγονός ότι υπήρχε ένας και όχι δυο οδήγησαν τον γεωλόγο να το τοποθετήσει στην μύτη σαν κέρατο. Ακόμη, αρχικά ο Ιγκουανόδωντας θεωρούνταν ότι είναι τετράποδος, ύστερα δίποδος και σήμερα ότι χρησιμοποιούσε και τους δυο τρόπους μετακίνησης .
Τα πρώτα χρόνια της παλαιοντολογίας τον 19ου αιώνα η άποψη που κυριαρχούσε ήταν ότι τα νέα αυτά ζώα που η γνώση μας για αυτά έρχονταν από τα απολιθώματα, αυτές οι δεινές σαύρες έπρεπε να αντιμετωπιστούν ταξινομικά σαν μια ομάδα, τα Δεινοσαύρια, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν δυο κύριες υποκατηγορίες τα Σαυρίσχια και τα Ορνιθίσχια. Κατά το 1920 ήταν αποδεκτή η άποψη ότι τα Δεινοσαύρια δεν ήταν ξεχωριστός κλάδος, και ότι τα Σαυρίσχια και τα Ορνιθίσχια ήταν δυο ανεξάρτητες ομάδες ζωών με ξεχωριστή καταγωγή από δυο διαφορετικά Ψευδοσούχια (ερπετά της Τριασσικής περιόδου),όντας και οι δυο ομάδες Αρχόσαυροι η λογική ήταν ότι δεν συγγένευαν παραπάνω μεταξύ τους από ότι με τους κροκόδειλους η τα πουλιά. Κι όμως αυτή η πεποίθηση ξανά άλλαξε, και σήμερα έχουμε επιστρέψει στο μοντέλο της ομοταξίας των Δεινόσαυρων με τις δυο τάξεις : Σαυρίσχια και Ορνιθίσχια.

Συνεχίζοντας τον κατάλογο των παρανοήσεων και τον μπερδεμάτων , ένα από τα πιο εντυπωσιακά Θηριόποδα είναι ο Θεριζινόσαυρος, κρίμα γιατί μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικός από ότι υποθέτουμε μιας και τα απολιθώματα του που έχουμε βρει είναι ελάχιστα. Τα απολιθώματα του που βρέθηκαν συμπεριλαμβάνουν και τα νύχια των μπροστινών άκρων του, τα οποία φτάνουν το 1 μετρό. Το αστείο είναι όμως ότι, 6 χρόνια μετά την ανακάλυψη τους αρχικά θεωρήθηκε από Ρώσο επιστήμονα ότι άνηκαν σε μεγάλο χελωνοειδές ερπετό.
Αρκετά εκατομμύρια χρόνια παλιότερα στην Κάμβρια περίοδο, ένας από τους κύριους θηρευτές των τότε θαλασσών ήταν ένα πλάσμα που λέγονταν Ανομαλοκάρις και έφτανε το εντυπωσιακό μέγεθος για την εποχή του του ενός μέτρου, το πρόβλημα είναι ότι δεν απολιθώθηκε επαρκώς και όταν αρχικά ανακαλύφθηκαν τα ‘’νύχια’’ του χωρίς τα υπόλοιπα μέρη του σώματος του θεωρήθηκε ότι είχε βρεθεί γαρίδα. Η ιστορία επαναλήφθηκε δυο τρεις φόρες έως ότου ανακαλύφθηκαν τμηματικά σε άλλες τοποθεσίες τα υπόλοιπα μέρη του σώματος του.
Το 1877 βρέθηκε από τον Othniel Charles Marsh ένας ελλείπεις σκελετός Απατόσαυρου δυο χρόνια μετά ονομάστηκε από τον ίδιο παλαιοντολόγο ένας άλλος Δεινόσαυρος που ο ίδιος θεώρησε καινούργιο είδος και γένος και τον ονόμασε Βροντόσαυρο.24 χρόνια μετά αλλά αρκετά για να αποκτήσει η λέξη Βροντόσαυρος καθημερινή χρήση η επιστημονική κοινότητα απεφάνθη ότι το όνομα Βροντόσαυρος είναι συνώνυμο με τον Απατόσαυρο και ότι επρόκειτο για ένα είδος και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιείτε το πρώτο όνομα. με λίγα λόγια ο Βροντόσαυρος ο πιο διάσημος Δεινόσαυρος δεν υπήρξε ποτέ.

                                      ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΟΖΩΟΛΟΓΙΑΣ

Η λέξη κρυπτοζωολογία επινοήθηκε την δεκαετία του 50 από τον βέλγο ζωολόγο Bernard Heuvelmans, η πρώτη έντυπη δημοσίευση του όρου έγινε το 1959 από τον Lucien Blancou στην αφιέρωση που έκανε στο βιβλίο του Geographie cynegetique du monde στον Εβελμάνς  «Bernard Heuvelmans, maitre de la cryptozoologie». O Heuvelmans αναγνώρισε την ανεξάρτητη επινόηση της λέξης στον Ivan T. Sanderson όταν αυτός ήταν μαθητής στο Eton την δεκαετία των 1920s. Η λέξη Cryptid στα ελληνικά κρυπτίδιο, επινοήθηκε το 1983 σε ένα γράμμα του john E. Wall στο ISC newsletter .Τα κρυπτίδια είναι τα ζώα των οποίων κατά την κρυπτοζωολογία δεν έχει αποδειχτεί η ύπαρξη τους, και οι πληροφορίες μας για αυτά προέρχονται από ανθρώπους που έγιναν μάρτυρες της ύπαρξης τους, από μύθους και παραδώσεις αλλά και απεικονίσεις μέσα από την τέχνη  από τα ιστορικά ή και προϊστορικά χρόνια καθώς και απο και γραπτά κείμενα . Τα αρχικά  ISC είναι για International Society of Cryptozoology.

                                   ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ  ΣΤΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

 Οι Αιγύπτιοι σε μνημεία τους απεικόνιζαν τους Βαράνους –τα μεγαλύτερα σαύρια που υπάρχουν σήμερα και που έζησαν ποτέ-  με τέτοιο τρόπο που να μην γίνεται συνήχηση με τον κροκόδειλο του Νείλου. Ο Ηρόδοτος περιγράφει το ζώο αυτό σαν ένα «Στεριανό Κροκόδειλο» Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε κάτω από το πλέων σαυροειδές ζώο την φθαρμένη δυσανάγνωστη επιγραφή που το πιθανότερο είναι ότι  γραφεί CΑΥΡΟC  CTEΡIANOC.

Ένα διαφωτιστικό στοιχειό για την κατανομή των ειδών  λύγκα το 100 μΧ. που χρονολογείται το μωσαϊκό , είναι το γεγονός ότι αυτός αναπαριστάται με χρωματισμό παραλλαγής όπως τα ευρωπαϊκά και ασιατικά ειδή και όχι με τον καφέ ομοιόμορφο του αφρικανικού λύγκα που λέγεται πιο συχνά καρακάλ και που είναι το μοναδικό σήμερα αφρικάνικο είδος.

ΔΑΡΒΙΝΙΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΤΩΝ








H Επιστήμη σήμερα δεν είναι πεδίο συζήτησης και διαμάχης όπως ήταν παλιότερα, οι θεωρίες που στοιχειοθετούν τον κορμό της γνώσης είναι αντικειμενικά ορθές και αν τύχει να τις αμφισβητήσεις καταλήγεις γραφικός, όσων αφόρα την βιολογία και ειδικά την εξέλιξη, η διαμάχη έχει λήξει , με τις γνώστες επίσημες απόψεις που έχουν επικρατήσει. Παρόλα αυτά υπάρχει και η απέναντι όχθη, οι δημιουργιστες, οι οποίοι έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, και εμφανίζονται συχνά πυκνά σε διαλέξεις ,στο ιντερνέτ, εκδίδουν βιβλία, με σκοπό να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους. Είναι όμως τόσο πολύ ταγμένοι απέναντι στο επιστημονικό κατεστημένο, ίσως και με την αιρετική διάθεση του ερευνητή; αλλά όχι του ερευνητή βεβαία που αμφισβητεί έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή. Όπως είπαμε όμως η διαμάχη είναι προ καιρού ληγμένη με την έκβαση γνωστή σε όλους, και οι δημιουργιστες δεν προσπαθούν να αλλάξουν αυτό το γεγονός , έτσι δεν κινδυνεύει πραγματικά η επιστήμη .Για την ακρίβεια δημιουργιστές και δαρβινιστές τα έχουν κάνει πλακάκια , δηλαδή οι δημιουργιστές δεν θέλουν να επικρατήσουν εναντία στους νεοδαρβινιστες και οι επιστήμη χρειάζεται τους δημιουργιστες για να την επαληθεύει και να την συντηρεί.


Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένα σκοτεινό κίνητρο πίσω από αυτό το τσίρκο. Πριν διαμορφωθούν οι παγιωμένες θεωρίες του σήμερα υπήρχαν πλήθος στοιχείων αινιγματικών, αντιφατικών, που δεν οδηγούσαν πουθενά δεν κολλούσαν μεταξύ τους και το ένα κατέρριπτε το άλλο, τότε υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά. Σήμερα κανείς δεν ακούει να γίνεται λόγος για τέτοια στοιχειά όπως μαλακούς ιστούς σε απολιθωμένο οστό δεινοσαύρου, τουλάχιστον όχι από φορείς όπως πανεπιστήμια κ.τ.λ. εκείνη η εποχή φαντάζει σε εμάς σαν η εποχή της αρχής της εξελικτικής βιολογίας όπου η γνώση ήταν ελλιπής και τα χρόνια ήταν σκοτεινα. Ηταν όμως πιο σκοτεινά από τα σημερινά ;


 Την συζήτηση περί εξέλιξης την μονοπωλούν οι νεοδαρβινιστες και οι διμιουργιστες σε ένα ξεθυμασμένο ντιμπειτ που κραταει από την εποχή του Δαρβίνου, αλλά όμως είναι μόνο αυτές οι δυο πιθανές θεωρίες που εξηγούν τα εν λόγο φαινόμενα ; όπως και να έχει μόνο αυτές ακούγονται . Γιατί ; Ας έρθουμε σε αυτά τα οποία ονομάζουν οι δημιουργιστές στοιχειά υπέρ της άποψης της δημιουργίας από κάποιο ανώτερο ον και την επαλήθευση των όσων λέει η βίβλος, αυτά τα οποία χρησιμοποιούν για ενδείξεις οι δημιουργιστες είναι ακριβώς αυτά στα οποία τα τελευταία χρόνια η νεοδαβινικη εξελικτική βιολογία σαν θεωρία μπάζει νερά. Αν μια προσωπικότητα δημιουργιστη διατείνεται ότι η γη είναι πιο νέα από ότι της αποδίδουν οι γεωλόγοι η ότι υπάρχουν γεωλογικές αποθέσεις που παραπέμπουν σε κατακλυσμούς η ότι υπάρχουν αδιάψευστα αρχαιολογικά ευρήματα που αναπαριστούν δεινοσαύρους πολλές φόρες μαζί με ανθρώπους , θα έχει διατυπωθεί αυτή η άποψη από το στόμα του αντίπαλου της επιστήμης και θα έχει πλαισιωθεί με ψέματα τα οποία υποτίθεται πως εξηγεί, και μια τέτοια άποψη έχει χάσει το επιστημονικό της κύρος άσχετα αν είναι αποδείξιμη ανά πάσα στιγμη.