Το Μωσαϊκό του Νείλου της Παλεστρίνα

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Mosaique_du_Nil_(palais_Barberini).JPG

Όσων αφορά το μωσαϊκό του Νείλου της Παλεστρίνα και τα συναφή του Μωσαϊκά, υπάρχουν πολλά blogs με το περιεχόμενο των οποίων ο ερευνητής  του ανεξήγητου και της συνομωσίας που επικεντρώνεται στην κρυπτοζωολογία είναι εξοικειωμένος. Η οπτική που κυριαρχεί είναι ότι μερικοί δεινόσαυροι επέζησαν μέχρι κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν και ότι όπως απεικονίζει το μωσαϊκό ήρθαν σε συνύπαρξη με ανθρώπους ,και ότι  εξαιτίας αυτής της αιρετικής για την επιστήμη απόδειξη – προφανότητα μηχανεύτηκε μια συγκάλυψη .Με μια πιο προσεκτική ματιά ακόμα και ο μη ειδικός διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει πουθενά στο μωσαϊκό δεινόσαυρος, απλώς κάποια αλλά ερπετοειδή ζώα.

Εκτός από έργο τέχνης μεγάλης άξιας το Μωσαϊκό του Νείλου αποκτά και ιστορικό αλλά και ζωολογικό ενδιαφέρον και στις δυο περιπτώσεις ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα.  Δεν ξέρουμε ποιος το έφτιαξε , ποτέ το έφτιαξε , και για ποιο λόγο, και κατά συνέπεια  όλοι αυτοί οι περιορισμοί δυσχεραίνουν το έργο της ταυτοποίησης των ζωών που απεικονίζονται στο Μωσαϊκό. Δεν μπορούμε π.χ. να προσδώσουμε εγκυρότητα στα ονόματα που αναγράφονται διπλά τους γιατί θα μπορούσαν να είχαν προστεθεί αργότερα, και ούτε η αναπαράσταση απεικονίζει τα ζώα με κάποιο ρεαλισμό, έτσι δεν θα ασχοληθούμε με το τι θα μπορούσε να ήταν ένα αναπαριστώμενο ζώο μόνο  με βάση την εμφάνιση, αλλά και  με  το όνομα του, σαν εργαλείο, για να αποδώσουμε μια πιθανή ταυτότητα. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί γιατί τίποτα δεν μπορεί να αποδεδειχθεί

Όσων αφόρα την ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΠΑΡΔΑΛΙC αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι δεν διαθέτει κάποιου είδους παραλλαγή μόνο ένα σκούρο καφέ χρωματισμό που δεν δικαιολογεί το όνομα της, όποτε το πιθανότερο είναι ότι δεν αποτελεί εύρημα του καλλιτέχνη, γιατί σε αυτήν την περίπτωση η εμφάνιση θα δικαίωνε το όνομα, όποτε μαλών έχουμε να κάνουμε με πραγματικό ζώο ,ένα ζώο που έχει εκλείψει, που υπάρχει ακόμη αλλά δεν έχει καταγράφει, ή μήπως είναι κάποιο γνωστό μόνο που τότε είχε άλλη ονομασία ;

Όσων αφόρα το ΚΡΟΚΟΔΙΛΟΧΕΡCΑΙΟC το παρακάτω τουριστικό σάιτ  της Μυκόνου γραφεί :

http://www.mykonostour.com/greek/mykonos_general_information/mykonos_animal.html

“Στους σκόρπιους, ουρανοκατέβατους βράχους και στις ξερολιθιές, μια μεγάλη σαύρα μ´ αγκαθωτή εμφάνιση είναι το "σήμα κατατεθέν" της Μυκόνου -περισσότερο απ´ οποιονδήποτε  πελεκάνο-. Από αυτή τη "μυκονιάτικη σαύρα", ευρύτατα διαδεδομένη στη γη της Ιωνίας, πήρε τ όνομά του ο κροκόδειλος του Νείλου. Όταν οι Ίωνες έφτασαν στην Αίγυπτο, συνέκριναν τη μορφή των αληθινών κροκοδείλων (που ως τότε ονομάζονταν "χαμψαι") μ" εκείνη των σαυρών της πατρίδας τους και τους έδωσαν  το ίδιο όνομα όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος: "καλέονται δε ού κροκόδειλοι αλλά χάμψαι, κροκοδείλους δε Ιωνες ωνόμασαν, εικάζοντες αυτών τα είδεα τοίσι  παρά σφίσι γινομένοισι κροκοδείλοισι τοίσι εν τήσι αιμαστήσι".  Η ονομασία "κροκόδειλος χερσαίος" είναι προγενέστερη της απόδοσης της ονομασίας "κροκόδειλος" στα μεγαλόσωμα ερπετά του Νέιλου…”

 

H επιγραφή ΑΓΕΛΑΡΥ δεν φαίνεται να αντιστοιχεί σε κάποιο ζώο ,σαν όνομα όμως θυμίζει το υποκοριστικό μοσχάρι  από το μόσχος, αν κοιτάξουμε ανάμεσα στα ζώα που ονομάζονται ΛΥΝΞ και ΛΕΑΙΝΑ, θα δούμε ένα ζώο που δεν έχει όνομα κοντά του ,πρόκειται περί του “ΑΓΕΛΑΡΥ”.

Kαθώς είπαμε το μωσαϊκό δεν είναι πιστή αναπαράσταση, σε μερικές περιπτώσεις όμως μια τέτοια ασυνέπεια αποδίδει στην σύνθεση μια αινιγματική διάταση, ο Λίγκας του μωσαϊκού παρουσιάζει πολύ καθαρά ανθρώπινο κεφάλι, όπως και μερικά αλλά διφορούμενα  ζώα. Επίσης η ΛΕΑΙΝΑ  παρόλο το πασίγνωστο  φυλετικό διμορφισμό των λιονταριών παρουσιάζει χαίτη.

Αλλά ζώα είναι  :

ΑΡΚΟC,  δηλαδή κάποιο μέλος της οικογενείας των Αρκτίδων η όποια κατά τους ζωολόγους απουσιάζει παντελώς από την Αφρική,(μια εξήγηση είναι η Atlas bear η όποια εξαφανίστηκε στα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα, αλλά η κατανομή της εκτείνονταν μόνο μέχρι την Λιβύη,, ή το κρυπτίδιο της Κένυας Nandi Bear)

ΤΙΓΡΙC ,  παραδόξως με κηλίδες αντί για ραβδώσεις.(Που και αυτή απουσιάζει από την Αφρική)

ΥΑΒΟΥC , πιθανώς από το υβή και βούς.

Τα γνωστά ΡΙΝΟKΕΡΕΥC και  ΚΑΜΗΛΟΠΑΡΔΑΛΙ

CΑΥΡΟC ?-(CΤΕΝΟΤΕΡΟC; CTEΡΙΑΝΟC ;)

ΚΡΟΚΟΥΤΗ, μυθικό ζώο κροκοτα ή λευκοκροκοτα, η λατινική ονομασία της στικτής ύαινας, είναι Crocuta crocuta.

ΣΦΙΝΓΙΑ, κατά το μωσαϊκό δενδρόβιο , ίσως το όνομα οφείλεται στην στάση του.

ΟΔΥΡΟΝΤΕC

Για το πλήθος των άλλων  ζωών είτε αυτών που φέρουν ονόματα είτε για τα “ανώνυμα” το μυστήριο είναι μεγαλύτερο, στην λύση του ίσως βοηθάει το αντίγραφο του μωσαϊκού, του Dal Pozzo.Εκεί μπορείς να δεις τα παρακάτω :

http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Dal_Pozzo_Copy_of_Nile_Mosaic_from_Palestrina

ΛΕΙΟΝΟΚΕΝΤΑΥΡΑ

ΕΝΥΔΡΙC

CΑΤΥΡΟC

ΧΟΙΡΟΠΙΘΗΚ…?

Mokele Mbembe

H φράση ζωντανός δεινόσαυρος (ο όρος living dinosaurs έχει επικρατήσει σαν κοινό όνομα για πλήθος κρυπτίδιων και είναι κοινά αποδεκτός στους κρυπτοζωολόγους), μοιάζει να αποτελεί οξύμωρο, και οι ιστορίες που κατά καιρούς έρχονται από τις δυσπρόσιτες και ανεξερεύνητες περιοχές του πλανήτη αντιμετωπίζονται σαν κάτι το φανταστικό, απόρροια υπερβολής, συμφέροντος ή και ρομαντισμού ή άγνοιας, από τους περισσότερους στον «ανεπτυγμένο» κόσμο, παρόλα αυτά γεγονός είναι ότι το πλήθος των μαρτυριών από πολλές και διαφορετικού είδους πήγες, συγκλίνουν στο να περιγράφουν τα ιδία φαινόμενα -εμφάνιση, συμπεριφορά-σε βάθος πολλών δεκαετιών. Από την μια υπάρχει ένας μικρός αριθμός ερευνητών, είτε επιστημόνων είτε όχι, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις αιτίες της πληθώρας των στοιχείων και από την άλλη ο πυρήνας της σύγχρονης επιστήμης, με αντιπροσώπους που προσπαθούν να πείσουν τον μη ειδικό ότι η γνώση έχει πλέον κατακτηθεί στην Γη.

Το πιο γνωστό κρυπτίδιο που ανήκει στην κατηγορία των living dinosaurs είναι το μοκέλε μπέμπε (Mokele Mbembe), με γενική εικόνα σαυρόποδου δεινοσαύρου μικρού μεγέθους. Κατά τις περιγραφές το σώμα του έχει το μέγεθος ενός ελέφαντα, με μακριά ουρά και εύκαμπτο λαιμό όπου δεσπόζει το μικρό ερπετοειδές κεφάλι, τα πόδια είναι παροιμία του ελέφαντα. Παρόλα αυτά η χοντρική αυτή περιγραφή είναι παραπλανητική, γιατί δεν αντιπροσωπεύει την συνήχηση που προκύπτει από το σύνολο των μορφολογικών και συμπεριφοριστικών χαρακτηριστικών που αποδίδονται στο ζώο. Δηλαδή ενώ έχουμε τα πιο χτυπητά στο μάτι χαρακτηριστικά να «φωνάζουν» ότι πρόκειται για σαυρόποδο, οι λεπτομέρειες είναι αυτές που αποδυναμώνουν μια τέτοια πιστή.

Στα μέσα του 18^ου αιώνα Γάλλοι ιεραπόστολοι στη Δυτική Δημοκρατία του Κογκό, βρήκαν αποτυπώματα διαμέτρου 1^ος μέτρου, σε απόσταση 2,5 μετρά το ένα από το άλλο, ήταν τα χαρακτηριστικά ίχνη με τα τρία σημάδια από νύχια που οι ντόπιοι αποδίδουν στο ζώο και βρέθηκαν αρκετές φόρες και από άλλους μετέπειτα -ο αριθμός των νυχιών που φέρουν τα σαυρόποδα και τα προσαυρόποδα και στα μπροστά αλλά και στα πίσω πόδια είναι περισσότερος. Έχει αναφερθεί ότι μαζί με τέτοιου είδους αποτυπώματα βρέθηκε και ένα αυλάκι παρόμοιο με αυτό που θα δημιουργούσε πιθανώς μια ουρά, κάτι τέτοιο δεν έχει βρεθεί σε απολιθωμένα μονοπάτια σαυρόποδων δεινοσαύρων (και κανενός είδους δεινόσαυρου γενικότερα) ενισχύοντας τις σύγχρονες θεωρίες για ευθυγράμμιση λαιμού – ουράς, κάτι που εξυπηρετεί ανάγκες ισορροπίας στους περισσότερους δεινόσαυρους, και ικανότητας αποστολής αίματος από την καρδιά στον εγκέφαλο στους μεγαλύτερους σαυρόποδους δεινόσαυρους όπου η απόσταση κεφαλιού καρδιάς είναι μεγάλη. Είναι προφανές ότι ένας λαιμός που είναι οριζόντιος με τον όγκο του σώματος, προκαλεί πρόβλημα στην κίνηση μέσα στην βλάστηση της ζούγκλας, ενώ πρέπει να είναι κάθετος όταν το ζώο βρίσκεται κάτω από το νερό όπως έχει θεαθεί πολλές φόρες.

Mια απόπειρα ερμηνείας πολλών τέτοιων θεάσεων έχει προταθεί ως η προβοσκίδα ενός ελέφαντα η όποια έχει το σχήμα λαιμού όταν ο ελέφαντας είναι βυθισμένος στο νερό. Tο μέγεθος του κρυπτίδιου, είναι απόλυτα λογικό για ένα ζώο του δάσους της βροχής, αν παραβάλουμε τον ελέφαντα της σαβάνας, και το είδος του δάσους το όποιο είναι μικρότερο.

Γεγονός είναι πως ξέρουμε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ειδών δεινόσαυρων σε σχέση με αυτόν που πραγματικά έζησε, όποτε μικρές ανατομικές παρεκκλίσεις όπως αυτές που αποδίδονται από τις μαρτυρίες στο ζώο δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να μην πρόκειται το εν λόγο κρυπτίδιο για δεινόσαυρο, όπως επίσης μπορούν να εμφανιστούν στα παλαιοντολογικά ευρήματα (και εμφανίζονται) κάθε μορφής εξειδικεύσεις χωρίς να καταργούν την δεινοσαυρική ταυτότητα των κατόχων τους, ενώ είναι πιθανό να πρόκειται για παραπάνω από ένα είδος μη καταγεγραμμένου ζώου.

Αν όντως υπάρχει βάση στον μύθο δεν αποκλείεται το σενάριο της συγκλίνουσας εξέλιξης άλλων ταξινομικών κλάδων, όπως ερπετών (από τα όποια εξελίχτηκαν οι δεινόσαυροι) ή ακόμα και θηλαστικών. Οι Δεινόσαυροι χωρίζονται σε δυο τάξεις, τα σαυρίσια και τα ορνιθίσια ανάλογα με την κλίση των οστών του ισχίου τα σαυρίσια χωρίζονται στα θηριόποδα και στα σαυροποδόμορφα. Τα πτηνά προήλθαν από τα θηριόποδα (ουσιαστικά δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στα δυο), μήπως τα λιμναία τέρατα της Αφρικής είναι η αντίστοιχη εξέλιξη των σαυρόποδων;

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μέγεθος όσο ένας ελέφαντας ή και μεγαλύτερο με μήκος 11 μετρά ,ύψος μέχρι τους ώμους περίπου 2 μετρά. Λαιμός εύκαμπτος 2-4 μετρά μακρύς με πάχος όσο ο μηρός ενός ανθρώπου, πόδια σαν του ελέφαντα και μακριά μυώδης ουρά. Χρώμα φαιό –κόκκινο. Έχει αναφερθεί ότι το είδος παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό, με το αρσενικό να φέρει ένα μοναδικό χαυλιόδοντα ή μακρύ κέρατο.

ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Am aii, Badigui, Irizim a, Isiququm adevu Jago-Nini, L’ekela –bembe, Mbokalemuembe, Mbulu-em’bembe, M’kuoo-m’bemboo, M’(o)ke-n’be, Nwe, N’yam ala.

Ο αντίλογος των σκεπτικιστών, ή ακόμη και οι επιφυλάξεις αυτών που πιστεύουν την ύπαρξη του ζώου, επικεντρώνονται σε δύο σημεία , πρώτον πώς είναι δυνατόν ένα τόσο μεγάλο ζώο σήμερα με τα τεχνολογικά μέσα που κατέχουμε να διαφεύγει της επιστήμης, και δεύτερον πως γίνεται να έχει επιβιώσει δεινόσαυρος στις μέρες μας.

Όσων αφορά το πρώτο ερώτημα, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τις δυσκολίες που παρουσιάζει ένα τροπικό δάσος στο να εξερευνηθεί, ας λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς σχετικούς με την έκταση και την βιοποικιλότητα του. Το δάσος της βροχής του λεκανοπεδίου του Κονγκό είναι το 18% από τα εναπομείναντα του πλανήτη, με 600 είδη δέντρων και 10.000 είδη ζώων και καλύπτει το 70 % του πράσινου της Αφρικής, η λεκάνη του Κονγκό καλύπτει 4.014.500 τ.χλμ (1.550.00 τ.μλ.). Η wikipedia που στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει κανένα λόγο να σφάλει γράφει χαρακτηριστικά: «In terms of aquatic life, the Congo River Basin has a very high species richness, and among the highest known concentrations of endemics. Until now, almost 700 fish species have been recorded from the Congo River Basin, and large sections remain virtually unstudied»

Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε στο βαθμό που θα έπρεπε έτσι ώστε να έχουμε απόλυτη γνώμη για το τι υπάρχει ή όχι, το σίγουρο είναι ότι στο πρόσφατο παρελθόν έχουν ανακαλυφτεί πλήθος ζωικών μορφών, όπως ανακαλύπτονται και στις μέρες μας και πιθανότατα και στο μέλλον, το 1936 ανακαλύφτηκε ένα είδος πτηνού συγγενικό με κάποια ασιατικά είδη το congo peacock (Αfropavo congensis), τo 2007 ανακαλύφθηκαν ένα καινούργιο είδος νυχτερίδας, ένας καινούργιος αρουραίος και δυο καινούργια είδη βατράχων και μυγάλων, ενώ το 2008 α αριθμός των γοριλλών διπλασιάστηκε, όταν ανακαλύφτηκαν 125.000 άτομα,

Σύμφωνα με τις θεωρίες περί εξέλιξης που έχουν επικρατήσει στην προσπάθεια να κατανοηθεί το παλαιοντολογικό αρχείο, η διαφορά 65 εκατομμυρίων χρόνων που χωρίζει το ανθρώπινο γένος και τον αφανισμό των δεινοσαύρων, είναι αρκετή για να εξελιχτούν αυτοί σε μεγάλο βαθμό σε ανατομικά αποκλίνουσες μορφές, πέραν των πτηνών, αν αυτοί υπάρχουν ακόμα, παρόλα αυτά οι ιστορίες τους θέλουν πιστούς στον μεσοζωικό σχεδιασμό τους. Το φαινόμενο της σταθερότητας αυτής, που παρατηρείτε σε πολλά ζώα από ψάρια αμφίβια ερπετά έως και τα πιο προηγμένα θηλαστικά και πτηνά, για να διατηρηθεί χρειάζεται ένα απομονωμένο περιβάλλον, η Αυστραλία υπήρξε τέτοιο περιβάλλον πριν την αποίκηση των λευκών, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν πολλά ενδημικά είδη και άλλα να βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Για να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα απαιτείται η γη να είναι παλιά, έτσι ώστε να δικαιολογείται ο μεγάλος αριθμός των ειδών που έχουν εμφανιστεί και εξαφανιστεί ,οι οποίοι προέκυψαν από την συνεχή εξέλιξη των μορφών σύμφωνα με την μετάλλαξη και φυσική επιλογή, διαδικασία που δεν έχει δει ο άνθρωπος να γίνεται μπροστά στα μάτια του, και η οποία ούτε αποδεικνύεται από το πλήθος των απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί. Ας στραφούμε λοιπόν στο αιρετικό σενάριο, που θέλει την γη νεότερη από τα δισεκατομμύρια χρόνια που της δίνουν, με ηλικία κάποιων δεκάδων χιλιάδων ετών. Ο αριθμός των μορφών που υπήρξαν, είναι τόσο μεγάλος που αποδυναμώνει αυτή την θεωρία, όμως ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών σήμερα είναι πολύ μεγάλος, μερικώς εξ αιτίας του ανθρώπου, και δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα για τους οικολογικούς παράγοντες που υπήρχαν στο παρελθόν. Ενώ πέρα από τις διάφορες διασταυρώσεις οικόσιτων ζώων και φυτών, ο άνθρωπος δεν έγινε μάρτυρας εξέλιξης ενός είδους σε ένα άλλο. Οι αιρετικές απόψεις, περί επιβίωσης των δεινοσαύρων του ορίου C-T, επιβεβαιώθηκαν πρόσφατα με την ανακάλυψη μαλακών ιστών μέσα στα κοκάλα ενός δεινόσαυρου.

Είναι αξιοπερίεργο ότι σήμερα όλες οι ομάδες του υποφύλου των σπονδυλωτών ψάρια, αμφίβια, ερπετά, θηλαστικά, πτηνά υπάρχουν και σήμερα, και με εξελιγμένα είδη, και με ζωντανά απολιθώματα. Όλες οι ομάδες, εκτός από τους δεινόσαυρους, οι οποίοι δεν έχουν αντιπροσώπους, στο σημερινό κόσμο.

Κρυπτοζωολογία

Η κρυπτοζωολογία που δεν αποτελεί κλάδο του μεταφυσικού, είναι το πεδίο του ανεξήγητου που έχει σημειώσει τις περισσότερες επιτυχίες που έγιναν αποδεχτές από το επιστημονικό κατεστημένο. Τα ζώα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα σε διάφορες γωνιές της γης είναι το πιο σημαντικό επιχείρημα ενάντια στην δυσπιστία των σκεπτικιστών. Η κρυπτοζωολογία δεν αποτελεί κλάδο της ζωολογίας όπως συχνά λέγεται ούτε και οι επιστήμονες τη θεωρούν επιστήμη, άσχετα από το γεγονός ότι πολλοί κρυπτοζωολόγοι είναι επιστήμονες κάποιας ειδικότητας. Απλώς ο κρυπτοζωολόγος χρησιμοποιεί μεθόδους επιστημονικούς προκειμένου να κάνει π.χ. το προφίλ ενός μυθικού ζώου δηλαδή χρησιμοποιώντας γνώσεις της βιολογίας ή και άλλων επιστημών προσπαθεί να συμπεράνει τον τρόπο ζωής του την μορφή του και την πιθανή γεωγραφική κατανομή του με σκοπό να αποδείξει την ύπαρξη του. Επομένως αντικείμενο της κρυπτοζωολογίας μπορεί να θεωρηθεί η μελέτη των κρυπτιδίων μέσω τις ερμηνείας των μαρτυριών αλλά και με επιτόπια έρευνα.

Τα κρυπτίδια (τα ζώα που η κρυπτοζωολογία προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη τους) χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες:

1. Σε γνωστά ζώα που θεωρούνται επίσημα εξαφανισμένα, είτε από μια συγκεκριμένη περιοχή της γης η αυτά που θεωρούνται εξ ολοκλήρου αφανισμένα και παρόλα αυτά υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη τους, όπως ο θυλάκινος που εξαφανίστηκε επίσημα το 1936 όταν το τελευταίο δείγμα σε αιχμαλωσία πέθανε στον ζωολογικό κήπο του Χόμπαρτ στην Τασμανία.

2. Σε γνωστά ζώα που οι θεάσεις τα θέλουν να έχουν μεγαλύτερο ή μικρότερο μέγεθος από το καταγεγραμμένο.

3. Σε αυτά που ακολουθούν το πρότυπο κάποιου μύθου, δηλαδή μυθολογικά όντα των οποίων ο μύθος κατά τους κρυπτοζωολόγους έχει προκληθεί από την ύπαρξη κάποιου πραγματικού ζώου.

4. Και σε αυτά που οι μαρτυρίες τα περιγράφουν έτσι που δεν μπορεί να γίνει ταύτιση με κάτι γνωστό.