ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΟΖΩΟΛΟΓΙΑΣ

Η λέξη κρυπτοζωολογία επινοήθηκε την δεκαετία του 50 από τον βέλγο ζωολόγο Bernard Heuvelmans, η πρώτη έντυπη δημοσίευση του όρου έγινε το 1959 από τον Lucien Blancou στην αφιέρωση που έκανε στο βιβλίο του Geographie cynegetique du monde στον Εβελμάνς  «Bernard Heuvelmans, maitre de la cryptozoologie». O Heuvelmans αναγνώρισε την ανεξάρτητη επινόηση της λέξης στον Ivan T. Sanderson όταν αυτός ήταν μαθητής στο Eton την δεκαετία των 1920s. Η λέξη Cryptid στα ελληνικά κρυπτίδιο, επινοήθηκε το 1983 σε ένα γράμμα του john E. Wall στο ISC newsletter .Τα κρυπτίδια είναι τα ζώα των οποίων κατά την κρυπτοζωολογία δεν έχει αποδειχτεί η ύπαρξη τους, και οι πληροφορίες μας για αυτά προέρχονται από ανθρώπους που έγιναν μάρτυρες της ύπαρξης τους, από μύθους και παραδώσεις αλλά και απεικονίσεις μέσα από την τέχνη  από τα ιστορικά ή και προϊστορικά χρόνια καθώς και απο και γραπτά κείμενα . Τα αρχικά  ISC είναι για International Society of Cryptozoology.

                                   ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ  ΣΤΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

 Οι Αιγύπτιοι σε μνημεία τους απεικόνιζαν τους Βαράνους –τα μεγαλύτερα σαύρια που υπάρχουν σήμερα και που έζησαν ποτέ-  με τέτοιο τρόπο που να μην γίνεται συνήχηση με τον κροκόδειλο του Νείλου. Ο Ηρόδοτος περιγράφει το ζώο αυτό σαν ένα «Στεριανό Κροκόδειλο» Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε κάτω από το πλέων σαυροειδές ζώο την φθαρμένη δυσανάγνωστη επιγραφή που το πιθανότερο είναι ότι  γραφεί CΑΥΡΟC  CTEΡIANOC.

Ένα διαφωτιστικό στοιχειό για την κατανομή των ειδών  λύγκα το 100 μΧ. που χρονολογείται το μωσαϊκό , είναι το γεγονός ότι αυτός αναπαριστάται με χρωματισμό παραλλαγής όπως τα ευρωπαϊκά και ασιατικά ειδή και όχι με τον καφέ ομοιόμορφο του αφρικανικού λύγκα που λέγεται πιο συχνά καρακάλ και που είναι το μοναδικό σήμερα αφρικάνικο είδος.

ΔΑΡΒΙΝΙΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΤΩΝ








H Επιστήμη σήμερα δεν είναι πεδίο συζήτησης και διαμάχης όπως ήταν παλιότερα, οι θεωρίες που στοιχειοθετούν τον κορμό της γνώσης είναι αντικειμενικά ορθές και αν τύχει να τις αμφισβητήσεις καταλήγεις γραφικός, όσων αφόρα την βιολογία και ειδικά την εξέλιξη, η διαμάχη έχει λήξει , με τις γνώστες επίσημες απόψεις που έχουν επικρατήσει. Παρόλα αυτά υπάρχει και η απέναντι όχθη, οι δημιουργιστες, οι οποίοι έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, και εμφανίζονται συχνά πυκνά σε διαλέξεις ,στο ιντερνέτ, εκδίδουν βιβλία, με σκοπό να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους. Είναι όμως τόσο πολύ ταγμένοι απέναντι στο επιστημονικό κατεστημένο, ίσως και με την αιρετική διάθεση του ερευνητή; αλλά όχι του ερευνητή βεβαία που αμφισβητεί έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή. Όπως είπαμε όμως η διαμάχη είναι προ καιρού ληγμένη με την έκβαση γνωστή σε όλους, και οι δημιουργιστες δεν προσπαθούν να αλλάξουν αυτό το γεγονός , έτσι δεν κινδυνεύει πραγματικά η επιστήμη .Για την ακρίβεια δημιουργιστές και δαρβινιστές τα έχουν κάνει πλακάκια , δηλαδή οι δημιουργιστές δεν θέλουν να επικρατήσουν εναντία στους νεοδαρβινιστες και οι επιστήμη χρειάζεται τους δημιουργιστες για να την επαληθεύει και να την συντηρεί.


Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένα σκοτεινό κίνητρο πίσω από αυτό το τσίρκο. Πριν διαμορφωθούν οι παγιωμένες θεωρίες του σήμερα υπήρχαν πλήθος στοιχείων αινιγματικών, αντιφατικών, που δεν οδηγούσαν πουθενά δεν κολλούσαν μεταξύ τους και το ένα κατέρριπτε το άλλο, τότε υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά. Σήμερα κανείς δεν ακούει να γίνεται λόγος για τέτοια στοιχειά όπως μαλακούς ιστούς σε απολιθωμένο οστό δεινοσαύρου, τουλάχιστον όχι από φορείς όπως πανεπιστήμια κ.τ.λ. εκείνη η εποχή φαντάζει σε εμάς σαν η εποχή της αρχής της εξελικτικής βιολογίας όπου η γνώση ήταν ελλιπής και τα χρόνια ήταν σκοτεινα. Ηταν όμως πιο σκοτεινά από τα σημερινά ;


 Την συζήτηση περί εξέλιξης την μονοπωλούν οι νεοδαρβινιστες και οι διμιουργιστες σε ένα ξεθυμασμένο ντιμπειτ που κραταει από την εποχή του Δαρβίνου, αλλά όμως είναι μόνο αυτές οι δυο πιθανές θεωρίες που εξηγούν τα εν λόγο φαινόμενα ; όπως και να έχει μόνο αυτές ακούγονται . Γιατί ; Ας έρθουμε σε αυτά τα οποία ονομάζουν οι δημιουργιστές στοιχειά υπέρ της άποψης της δημιουργίας από κάποιο ανώτερο ον και την επαλήθευση των όσων λέει η βίβλος, αυτά τα οποία χρησιμοποιούν για ενδείξεις οι δημιουργιστες είναι ακριβώς αυτά στα οποία τα τελευταία χρόνια η νεοδαβινικη εξελικτική βιολογία σαν θεωρία μπάζει νερά. Αν μια προσωπικότητα δημιουργιστη διατείνεται ότι η γη είναι πιο νέα από ότι της αποδίδουν οι γεωλόγοι η ότι υπάρχουν γεωλογικές αποθέσεις που παραπέμπουν σε κατακλυσμούς η ότι υπάρχουν αδιάψευστα αρχαιολογικά ευρήματα που αναπαριστούν δεινοσαύρους πολλές φόρες μαζί με ανθρώπους , θα έχει διατυπωθεί αυτή η άποψη από το στόμα του αντίπαλου της επιστήμης και θα έχει πλαισιωθεί με ψέματα τα οποία υποτίθεται πως εξηγεί, και μια τέτοια άποψη έχει χάσει το επιστημονικό της κύρος άσχετα αν είναι αποδείξιμη ανά πάσα στιγμη.