Mokele Mbembe

H φράση ζωντανός δεινόσαυρος (ο όρος living dinosaurs έχει επικρατήσει σαν κοινό όνομα για πλήθος κρυπτίδιων και είναι κοινά αποδεκτός στους κρυπτοζωολόγους), μοιάζει να αποτελεί οξύμωρο, και οι ιστορίες που κατά καιρούς έρχονται από τις δυσπρόσιτες και ανεξερεύνητες περιοχές του πλανήτη αντιμετωπίζονται σαν κάτι το φανταστικό, απόρροια υπερβολής, συμφέροντος ή και ρομαντισμού ή άγνοιας, από τους περισσότερους στον «ανεπτυγμένο» κόσμο, παρόλα αυτά γεγονός είναι ότι το πλήθος των μαρτυριών από πολλές και διαφορετικού είδους πήγες, συγκλίνουν στο να περιγράφουν τα ιδία φαινόμενα -εμφάνιση, συμπεριφορά-σε βάθος πολλών δεκαετιών. Από την μια υπάρχει ένας μικρός αριθμός ερευνητών, είτε επιστημόνων είτε όχι, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις αιτίες της πληθώρας των στοιχείων και από την άλλη ο πυρήνας της σύγχρονης επιστήμης, με αντιπροσώπους που προσπαθούν να πείσουν τον μη ειδικό ότι η γνώση έχει πλέον κατακτηθεί στην Γη.

Το πιο γνωστό κρυπτίδιο που ανήκει στην κατηγορία των living dinosaurs είναι το μοκέλε μπέμπε (Mokele Mbembe), με γενική εικόνα σαυρόποδου δεινοσαύρου μικρού μεγέθους. Κατά τις περιγραφές το σώμα του έχει το μέγεθος ενός ελέφαντα, με μακριά ουρά και εύκαμπτο λαιμό όπου δεσπόζει το μικρό ερπετοειδές κεφάλι, τα πόδια είναι παροιμία του ελέφαντα. Παρόλα αυτά η χοντρική αυτή περιγραφή είναι παραπλανητική, γιατί δεν αντιπροσωπεύει την συνήχηση που προκύπτει από το σύνολο των μορφολογικών και συμπεριφοριστικών χαρακτηριστικών που αποδίδονται στο ζώο. Δηλαδή ενώ έχουμε τα πιο χτυπητά στο μάτι χαρακτηριστικά να «φωνάζουν» ότι πρόκειται για σαυρόποδο, οι λεπτομέρειες είναι αυτές που αποδυναμώνουν μια τέτοια πιστή.

Στα μέσα του 18^ου αιώνα Γάλλοι ιεραπόστολοι στη Δυτική Δημοκρατία του Κογκό, βρήκαν αποτυπώματα διαμέτρου 1^ος μέτρου, σε απόσταση 2,5 μετρά το ένα από το άλλο, ήταν τα χαρακτηριστικά ίχνη με τα τρία σημάδια από νύχια που οι ντόπιοι αποδίδουν στο ζώο και βρέθηκαν αρκετές φόρες και από άλλους μετέπειτα -ο αριθμός των νυχιών που φέρουν τα σαυρόποδα και τα προσαυρόποδα και στα μπροστά αλλά και στα πίσω πόδια είναι περισσότερος. Έχει αναφερθεί ότι μαζί με τέτοιου είδους αποτυπώματα βρέθηκε και ένα αυλάκι παρόμοιο με αυτό που θα δημιουργούσε πιθανώς μια ουρά, κάτι τέτοιο δεν έχει βρεθεί σε απολιθωμένα μονοπάτια σαυρόποδων δεινοσαύρων (και κανενός είδους δεινόσαυρου γενικότερα) ενισχύοντας τις σύγχρονες θεωρίες για ευθυγράμμιση λαιμού – ουράς, κάτι που εξυπηρετεί ανάγκες ισορροπίας στους περισσότερους δεινόσαυρους, και ικανότητας αποστολής αίματος από την καρδιά στον εγκέφαλο στους μεγαλύτερους σαυρόποδους δεινόσαυρους όπου η απόσταση κεφαλιού καρδιάς είναι μεγάλη. Είναι προφανές ότι ένας λαιμός που είναι οριζόντιος με τον όγκο του σώματος, προκαλεί πρόβλημα στην κίνηση μέσα στην βλάστηση της ζούγκλας, ενώ πρέπει να είναι κάθετος όταν το ζώο βρίσκεται κάτω από το νερό όπως έχει θεαθεί πολλές φόρες.

Mια απόπειρα ερμηνείας πολλών τέτοιων θεάσεων έχει προταθεί ως η προβοσκίδα ενός ελέφαντα η όποια έχει το σχήμα λαιμού όταν ο ελέφαντας είναι βυθισμένος στο νερό. Tο μέγεθος του κρυπτίδιου, είναι απόλυτα λογικό για ένα ζώο του δάσους της βροχής, αν παραβάλουμε τον ελέφαντα της σαβάνας, και το είδος του δάσους το όποιο είναι μικρότερο.

Γεγονός είναι πως ξέρουμε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ειδών δεινόσαυρων σε σχέση με αυτόν που πραγματικά έζησε, όποτε μικρές ανατομικές παρεκκλίσεις όπως αυτές που αποδίδονται από τις μαρτυρίες στο ζώο δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να μην πρόκειται το εν λόγο κρυπτίδιο για δεινόσαυρο, όπως επίσης μπορούν να εμφανιστούν στα παλαιοντολογικά ευρήματα (και εμφανίζονται) κάθε μορφής εξειδικεύσεις χωρίς να καταργούν την δεινοσαυρική ταυτότητα των κατόχων τους, ενώ είναι πιθανό να πρόκειται για παραπάνω από ένα είδος μη καταγεγραμμένου ζώου.

Αν όντως υπάρχει βάση στον μύθο δεν αποκλείεται το σενάριο της συγκλίνουσας εξέλιξης άλλων ταξινομικών κλάδων, όπως ερπετών (από τα όποια εξελίχτηκαν οι δεινόσαυροι) ή ακόμα και θηλαστικών. Οι Δεινόσαυροι χωρίζονται σε δυο τάξεις, τα σαυρίσια και τα ορνιθίσια ανάλογα με την κλίση των οστών του ισχίου τα σαυρίσια χωρίζονται στα θηριόποδα και στα σαυροποδόμορφα. Τα πτηνά προήλθαν από τα θηριόποδα (ουσιαστικά δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στα δυο), μήπως τα λιμναία τέρατα της Αφρικής είναι η αντίστοιχη εξέλιξη των σαυρόποδων;

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μέγεθος όσο ένας ελέφαντας ή και μεγαλύτερο με μήκος 11 μετρά ,ύψος μέχρι τους ώμους περίπου 2 μετρά. Λαιμός εύκαμπτος 2-4 μετρά μακρύς με πάχος όσο ο μηρός ενός ανθρώπου, πόδια σαν του ελέφαντα και μακριά μυώδης ουρά. Χρώμα φαιό –κόκκινο. Έχει αναφερθεί ότι το είδος παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό, με το αρσενικό να φέρει ένα μοναδικό χαυλιόδοντα ή μακρύ κέρατο.

ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Am aii, Badigui, Irizim a, Isiququm adevu Jago-Nini, L’ekela –bembe, Mbokalemuembe, Mbulu-em’bembe, M’kuoo-m’bemboo, M’(o)ke-n’be, Nwe, N’yam ala.

Ο αντίλογος των σκεπτικιστών, ή ακόμη και οι επιφυλάξεις αυτών που πιστεύουν την ύπαρξη του ζώου, επικεντρώνονται σε δύο σημεία , πρώτον πώς είναι δυνατόν ένα τόσο μεγάλο ζώο σήμερα με τα τεχνολογικά μέσα που κατέχουμε να διαφεύγει της επιστήμης, και δεύτερον πως γίνεται να έχει επιβιώσει δεινόσαυρος στις μέρες μας.

Όσων αφορά το πρώτο ερώτημα, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τις δυσκολίες που παρουσιάζει ένα τροπικό δάσος στο να εξερευνηθεί, ας λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς σχετικούς με την έκταση και την βιοποικιλότητα του. Το δάσος της βροχής του λεκανοπεδίου του Κονγκό είναι το 18% από τα εναπομείναντα του πλανήτη, με 600 είδη δέντρων και 10.000 είδη ζώων και καλύπτει το 70 % του πράσινου της Αφρικής, η λεκάνη του Κονγκό καλύπτει 4.014.500 τ.χλμ (1.550.00 τ.μλ.). Η wikipedia που στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει κανένα λόγο να σφάλει γράφει χαρακτηριστικά: «In terms of aquatic life, the Congo River Basin has a very high species richness, and among the highest known concentrations of endemics. Until now, almost 700 fish species have been recorded from the Congo River Basin, and large sections remain virtually unstudied»

Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε στο βαθμό που θα έπρεπε έτσι ώστε να έχουμε απόλυτη γνώμη για το τι υπάρχει ή όχι, το σίγουρο είναι ότι στο πρόσφατο παρελθόν έχουν ανακαλυφτεί πλήθος ζωικών μορφών, όπως ανακαλύπτονται και στις μέρες μας και πιθανότατα και στο μέλλον, το 1936 ανακαλύφτηκε ένα είδος πτηνού συγγενικό με κάποια ασιατικά είδη το congo peacock (Αfropavo congensis), τo 2007 ανακαλύφθηκαν ένα καινούργιο είδος νυχτερίδας, ένας καινούργιος αρουραίος και δυο καινούργια είδη βατράχων και μυγάλων, ενώ το 2008 α αριθμός των γοριλλών διπλασιάστηκε, όταν ανακαλύφτηκαν 125.000 άτομα,

Σύμφωνα με τις θεωρίες περί εξέλιξης που έχουν επικρατήσει στην προσπάθεια να κατανοηθεί το παλαιοντολογικό αρχείο, η διαφορά 65 εκατομμυρίων χρόνων που χωρίζει το ανθρώπινο γένος και τον αφανισμό των δεινοσαύρων, είναι αρκετή για να εξελιχτούν αυτοί σε μεγάλο βαθμό σε ανατομικά αποκλίνουσες μορφές, πέραν των πτηνών, αν αυτοί υπάρχουν ακόμα, παρόλα αυτά οι ιστορίες τους θέλουν πιστούς στον μεσοζωικό σχεδιασμό τους. Το φαινόμενο της σταθερότητας αυτής, που παρατηρείτε σε πολλά ζώα από ψάρια αμφίβια ερπετά έως και τα πιο προηγμένα θηλαστικά και πτηνά, για να διατηρηθεί χρειάζεται ένα απομονωμένο περιβάλλον, η Αυστραλία υπήρξε τέτοιο περιβάλλον πριν την αποίκηση των λευκών, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν πολλά ενδημικά είδη και άλλα να βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Για να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα απαιτείται η γη να είναι παλιά, έτσι ώστε να δικαιολογείται ο μεγάλος αριθμός των ειδών που έχουν εμφανιστεί και εξαφανιστεί ,οι οποίοι προέκυψαν από την συνεχή εξέλιξη των μορφών σύμφωνα με την μετάλλαξη και φυσική επιλογή, διαδικασία που δεν έχει δει ο άνθρωπος να γίνεται μπροστά στα μάτια του, και η οποία ούτε αποδεικνύεται από το πλήθος των απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί. Ας στραφούμε λοιπόν στο αιρετικό σενάριο, που θέλει την γη νεότερη από τα δισεκατομμύρια χρόνια που της δίνουν, με ηλικία κάποιων δεκάδων χιλιάδων ετών. Ο αριθμός των μορφών που υπήρξαν, είναι τόσο μεγάλος που αποδυναμώνει αυτή την θεωρία, όμως ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών σήμερα είναι πολύ μεγάλος, μερικώς εξ αιτίας του ανθρώπου, και δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα για τους οικολογικούς παράγοντες που υπήρχαν στο παρελθόν. Ενώ πέρα από τις διάφορες διασταυρώσεις οικόσιτων ζώων και φυτών, ο άνθρωπος δεν έγινε μάρτυρας εξέλιξης ενός είδους σε ένα άλλο. Οι αιρετικές απόψεις, περί επιβίωσης των δεινοσαύρων του ορίου C-T, επιβεβαιώθηκαν πρόσφατα με την ανακάλυψη μαλακών ιστών μέσα στα κοκάλα ενός δεινόσαυρου.

Είναι αξιοπερίεργο ότι σήμερα όλες οι ομάδες του υποφύλου των σπονδυλωτών ψάρια, αμφίβια, ερπετά, θηλαστικά, πτηνά υπάρχουν και σήμερα, και με εξελιγμένα είδη, και με ζωντανά απολιθώματα. Όλες οι ομάδες, εκτός από τους δεινόσαυρους, οι οποίοι δεν έχουν αντιπροσώπους, στο σημερινό κόσμο.